دیوان قصائد و غزلیات نظامی گنجوی

بکوشش استاد سعید نفیسی

دیوان قصاید و غزلیات نظامی گنجوی برگرفته از احوال و نوشته های نظامی در چهارصد و نه صفحه است.

این اثر با مقدمه و حاشیه و فهرست اعلام و درست کردن و مقابله از روی بیست و هشت نسخه چاپی و
کهن نسخه های خطی وجود داشته در جهان است که به قلم توانای مرحوم استاد سعید نفیسی
صحیح شده می باشد. در دوران عرصه نظامی پژوهی در ایران، کارهای استاد سعید نفیسی به
عناوین یکی از محققانی که شروع شده ی  این راه بوده است، درخور دقت داشتن است.
نفیسی برای اولین بار نمونه ای چند از شعرهای نظامی را جمع آوری کرده است و در همین
سبب به نگارش احوال او پرداخته است و با استناد به اشعار خود شاعر نکته هایی سردرگم
را در زندگی و آثار وی روشن کرده است...

دانلود کتاب خسرو و شیرین تألیف نظامی گنجوی

خسرو و شیرین عنوان اثری منظوم و عاشقانه از شاعر ایرانی، نظامی گنجوی است که همچنین منظومهٔ لیلی و مجنون را هم سروده است. این منظومه، داستان عشق خسرو پرویز آخرین پادشاه بزرگ شاهنشاهی ساسانی و شاهزاده ارمنی، شیرین، که بعدها ملکهٔ ارمنستان می‌شود را روایت می‌کند. این داستان بغیر از نظامی، در شاهنامه و جای‌های دیگر هم آورده شده است و نسخه‌های مختلفی از آن با عنوان‌های «شیرین و فرهاد» هم موجود است. در شاهنامه، فردوسی بیشتر بر جنبه‌های حماسی، تاریخی و رزم‌آوری داستان تمرکز کرده، اما نظامی بیشتر بر روی جنبهٔ عاشقانه و عاطفی داستان تمرکز خود را معطوف داشته است. این داستان یکی از نامدارترین منظومه‌های عاشقانه ادبیات فارسی است که تأثیر زیادی بر روی شاعران پسین گذاشته است.

نظامی این داستان را به سفارش شاه سلجوقی، سلطان ارسلان سروده است. سلطان از نظامی خواسته بود که داستانی عاشقانه بسراید، اما موضوع آن را مشخص نکرده بود، نظامی داستان خسرو و شیرین را انتخاب کرد که در همان ناحیهٔ محل زندگی او رخ داده بود، و تا حدودی بر طبق رویدادهای تاریخی واقعی بود. نظامی خودش آن را شیرین‌ترین داستان دنیا به حساب آورده است. این داستان پس از نظامی توسط دیگر شاعران بارها بازگویی شده است. نظامی آن را با تأثیر از فردوسی و منظومه ویس و رامین اثر فخرالدین اسعد گرگانی سروده است. این منظومه ۶٬۱۵۰ بیت دارد و نظامی برای سرودن آن بیش از ۱۶ سال وقت صرف کرده است که تاریخ آن را مابین ۵۷۱ تا ۵۸۷ می‌دانند. دانشنامه ایرانیکا می‌نویسد که امکان دارد نظامی این داستان را در سال ۵۷۱ پس از بر تخت نشستن طغرل به جای پدرش آغاز کرده است. همین دانشنامه از قول Bertel می‌نویسد که نظامی آن را پس از مرگ همسر اول عزیزکرده خویش، آفاق سروده است.

ساموئل ریچاردسون رمان پاملا را تألیف کرده است که داستان آن شباهت زیادی به داستان خسرو و شیرین دارد.